سید اسکوربیک در بسیاری از میوه ها و سبزیجات از جمله بسیاری از انواع توت ها ، میوه های گرمسیری مانند انبه، گواوا و پاپایا و بسیاری از مرکبات مانند پرتقال و گریپ فروت و نیز بسیاری از سبزیجات، از جمله بروکلی و گل کلم موجود می باشد.
اسید اسکوربیک در زمانی که میوه یا سبزیجات در حال جوانه زدن و جوان تر شدن است، بیشتر می شود، در واقع بلوغ میوه و سبزیجات نقش مهمی در میزان ویتامین C موجود در آن ها دارد.
کاربردهای اسید اسکوربیک :
ویتامین سی یک آنتی اکسیدان قوی و دارای خواص ضد التهابی در بهبود زخم است و با جلوگیری از اکسیداسیون سلول ها، از آسیب پوستی ناشی از رادیکال های آزاد جلوگیری می کند.
اسید اسکوربیک برای عملکرد مناسب بافت های همبند مانند استخوان ها، دندان ها و غضروف ضروری می باشد.
اسید اسکوربیک در ترکیب با انسولین برای کنترل سطح گلوکز خون در افراد مبتلا به دیابت نوع یک مورد استفاده قرار می گیرد.
مصرف ناکافی ویتامین C باعث خونریزی و التهاب لثه ها می شود و استخوان ها را شکننده می کند.
اسید اسکوربیت در کاهش بیماری های قلبی عروقی، از جمله سکته قلبی و سکته مغزی موثر می باشد.
به علت توانایی اسید اسکوربیک برای محافظت از بدن در برابر رادیکال های آزاد، بسیاری براین باورند که ویتامین C می تواند در جلوگیری و درمان سرطان، به ویژه سرطان معده موثر باشد.
اسید اسکوربیک به بدن کمک می کند تا جذب آهن را افزایش دهد. به همین جهت افراد مبتلا به جذب آهن زیاد باید از مصرف اسید اسکوربیک در حجم زیاد خودداری کنند.
همچنین اسید اسکوربیک با مهار تولید پروژسترون، که یک هورمون مورد نیاز برای بارداری موفق است، می تواند از حاملگی جلوگیری کند.
اثرات جانبی مصرف اسید اسکوربیک :
اسید اسکوربیک به علت اینکه محلول در آب می باشد و از طریق ادرار دفع میشود، خطر زیادی ایجاد نمی کند ولی در دوزهای خیلی بالا ممکن است باعث نامنظمی در ضربان قلب،اسهال و بیمارهای کلیوی شود.
ده حقیقت که در مورد ویتامین C باید بدانید
ویتامین C یا آسکوربیک اسید
ویتامین C یک ویتامین محلول در آب است، که در بدن انسان ساخته نمی شود و لذا یک ماده غذایی ضروری برای بدن به حساب می آید. میزان مورد نیاز روزانه آن بسته به سن افراد از ۴۰ تا ۱۲۰ میلی گرم متفاوت است و این نیاز در زمان حاملگی و شیردهی افزایش می یابد. افراد سیگاری به روزانه ۳۵ میلی گرم ویتامین C بیشتر از افراد معمولی نیاز دارند.
ویتامین C در میوه ها و سبزیجات
ویتامین C در بسیاری از میوه ها و سبزیجات به وفور یافت میشود. منابع سرشار ویتامین ث (به ترتیب میزان ویتامین موجود در آنها) شامل گروه مرکبات (پرتقال، لیمو و گریپ فروت)، انواع فلفل شیرین (قرمز، زرد و سبز)، کیوی، بروکلی، توت فرنگی، گوجه فرنگی، کلم قرمز، گل کلم و طالبی می باشند. این ویتامین به طور طبیعی در غلات وجود ندارد و به صورت غنی شده به آنها افزوده می شود. از آنجا که حرارت باعث تجزیه شدن اسید آسکوربیک (ویتامین ث) می گردد، پختن سبزیجات و میوه ها به خصوص با حرارت بالا باعث از بین رفتن بخش عمده ویتامین ث می شود.
ویتامین C در بدن به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کند!
ویتامین C در بدن به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و از سلولها در برابر آسیب ناشی از مواد شیمیایی مضر موسوم به رادیکال های آزاد محافظت می نماید. رادیکال های آزاد در اثر سوخت وساز درون سلولی، آلودگی هوا، سیگار کشیدن و اشعه ماوراء بنفش به وجود می آیند و این ویتامین می تواند از بدن در برابر آسیب ناشی از این مواد محافظت نماید. ویتامین ث همچنین به عملکرد بهتر سایر آنتی اکسیدانها مانند ویتامین E و A در بدن کمک می کند.
ویتامین C در ساخت کلاژن
ویتامین C برای ساخت مواد مهمی از قبیل کلاژن (پروتئین ساختمانی پوست، مو، استخوان و بسیاری از بافتهای بدن)، ال- کارنی تین و برخی از مواد شیمیایی که نقش ناقل پیام های عصبی را دارند، مورد نیاز بدن می باشد. وجود این ویتامین برای عملکرد مناسب دستگاه ایمنی ضروری است و بدون وجود آن فرآیند بهبود زخم ها (به دلیل ساخته نشدن کلاژن) اتفاق نمی افتد. ویتامین ث همچنین میزان جذب آهن از روده ها را افزایش می دهد.
کمبود شدید ویتامین C
اگرچه کمبود شدید ویتامین C امروزه در کشورهای پیشرفته به ندرت اتفاق می افتد، با این حال این کمبود می تواند به بیماری اسکوربوت (Scurvy) منجر گردد. از علائم این بیماری می توان به خونریزی های زیر پوستی و مخاطی، عدم بهبود زخم ها، درد مفاصل، خونریزی لثه ها و از دست دادن دندانها اشاره کرد. در مراحل شدیدتر ممکن است بیمار دچار کم خونی گردد و حتی فوت نماید. این بیماری به راحتی با مصرف میوه ها و سبزیجات دارای ویتامین ث درمان می گردد.
ویتامین ث در بدن افراد سیگاری کمتر از افراد دیگر است!
تحقیقات نشان داده اند که سطح خونی ویتامین c در بدن افراد سیگاری و یا کسانی که به طور مداوم در معرض استنشاق دود سیگار هستند، کمتر از افراد دیگر می باشد. از سوی دیگر دود سیگار حاوی مواد سمی و رادیکال های آزاد می باشد که برای خنثی کردن آنها بدن به میزان بیشتری از ویتامین ث نیاز دارد. از این رو توصیه می شود که هر دو گروه ذکر شده، میزان بیشتری از این ویتامین را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانند.
ویتامین C می تواند خطر ابتلا به انواع سرطان را به طور موثر کاهش دهد!
تحقیقات علمی نشان داده اند که مصرف ویتامین c می تواند خطر ابتلا به انواع سرطان را به طور موثر کاهش دهد. این تاثیر احتمالا از سه طریق اتفاق می افتد: کاهش تولید و یا تشکیل مواد سرطان زا (مانند Nitrosamines)، تنظیم و تقویت سیستم ایمنی در مقابل عوامل سرطان زا (کارسینوژن) و اثر آنتی اکسیدان در برابر رادیکال های آزاد که از عوامل اصلی ایجاد انواع سرطان به شمار می آیند.
ویتامین C پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی و سکته قلبی و سکته مغزی
ویتامین C همچنین نقش مهمی در پیشگیری از بیماری های قلبی – عروقی و سکته های قلبی و مغزی ایفا می نماید. ویتامین C با اثر آنتی اکسیدان خود جلوی آسیب به دیواره شریان ها و تصلب شرایین (آترواسکلروز) را می گیرد. ویتامین ث همچنین باعث بهبود ترشح ماده ای طبیعی از دیواره رگها می شود که در گشاد کردن رگها و کاهش فشار خون نقش مهمی دارد.
مصرف ویتامین ث فراوان و کاهش ابتلا به سرماخوردگی
تحقیقات علمی نتوانسته اند این باورعمومی را به اثبات برسانند که مصرف ویتامین c فراوان، جلوی ابتلا به سرماخوردگی در مراحل اولیه را می گیرد. مصرف مقادیر زیاد ویتامین C در حد ۱۰۰۰ میلی گرم در روز، تنها در افرادی که تمرینات سخت بدنی انجام می دهند (مانند ورزشکاران حرفه ای و یا سربازان) توانسته میزان ابتلا به سرماخوردگی را کاهش دهد، ولی در افراد عادی بی تاثیر بوده است. به هر حال مصرف مکمل های ویتامین ث (مانند قرص جوشان و پودر) ممکن است دوره سرماخوردگی را کوتاه تر کرده و یا از شدت علائم آن بکاهد.
دریافت ویتامین ث از منابع طبیعی
با توجه به وفور ویتامین ث در بسیاری از سبزیجات و میوه ها، توصیه می شود که این ویتامین حتی الامکان از منابع طبیعی آن تهیه و به صورت تازه مصرف گردد. به عنوان مثال مصرف یک عدد پرتقال متوسط و یا نصف لیوان فلفل شیرین می تواند نیاز کامل روزانه به این ویتامین را تامین نماید. مصرف بیش از مقادیر مورد نیاز روزانه ویتامین C تا حد ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ میلی گرم معمولا در کوتاه مدت باعث عوارض جانبی نشده و مقادیر اضافی آن از بدن دفع می گردد، ولی در درازمدت در افراد مستعد می تواند باعث ایجاد سنگ کلیه گردد.